هُم

دو روز پیش مادرشوهر و پدرشوهرم سرزده اومدند .

به قول گیلکا یه تازه لباس داشتم رفتم پوشیدم .چای گذاشتم .

خونه درهم بود ،ظرف ها نشسته،پیشخون شلوغ اما ذره ای برام مهم 

نبود . اگر ذره ای مهربان باشند متوجه میشند که برام رسیدن به همه کارها سخته مخصوصا تو استارت اولیه کار .

بعد از اینا جاریم اومد .وقتی داشتم کهنه بهار رو عوض می کردم صدای 

شستن ظرف هارو شنیدم . خیلی خجالت کشیدم خیلی .

هرکاری کردم گفت نه .دوباره گفت :من تنها بودم هیچکس کمکم نکرد 

برا همین میفهممت . 

وقتی رفتند دلم براش سوخت . اما تو برخوردهاش یه حسادت خاصی 

میبینم . نمیدونم شاید توهم میزنم 

_مادرشوهرم گفت اگه کاری بود من هستم .

منم برخلاف همیشه تعارف رو گذاشتم کنار گفتم چرا وقتی میخواید خوبی 

کنید می پرسید .

بهش گفتم هرموقع دلش خواست و حوصله داشت بیاد بهم سر بزنه .

دیروز غذا درست کرد برام اندازه دو وعده به الف داد که به من بده .

پ_ن :مادرم میگفت از کمک های مادرشوهرت بهره ببر . ازش درخواست کن بذار اونم حس مفید بودن بهش دست بده .

پ_ن : ولی مادرم با اون فرق داره . اون از کار کردن لذت نمی بره .

از آسایش و آرامش و معاشرت لذت میبره . برخلاف مادر من که تمام عمرش

رو فدای ما و خانوادش کرده .