الف عزیزمن

این فاصله که بین من و الف افتاده من رو می ترسونه .

زندگی عاشقانمون تبدیل شده به احساس ترس و مسئولیت شدید برای 

نگهداری از بچه . دیگه وقت عاشقی کردن نداریم .

دلم می خواد صبحانه رو کنار هم بخوریم ولی خسته ام .

دلم میخواد براش چای بیارم ولی خسته ام .

دلم می خواد کنارش سریال مورد علاقه مون رو ببینیم ولی خسته ام .

این خستگی و فشار داره یه سبک جدید از زندگی رو نشون ما می ده .

یه مدلی که مارو شبیه مامان باباهای خودمون می کنه .

یه عادت با هم زیستن به طرز وحشتناکی خودش رو قاطی زندگی ما کرده .

اون حواسش نیست .ولی من می ترسم و غصه میخورم .