مادرانه

با اینکه عاقلانه و عاشقانه ازدواج کردم .

و از ازدواجم هم با همه نواقصی که داریم راضی ام .

اما حالا که مادر شدم می تونم به قطعیت بگم هیچ عشقی" تاکید می کنم 

هیچ عشقی بالاتر از عشقِ مادر به فرزندش نیست .

این یک چیز خونیه . انگار تو آفریده شدی تا از ورژن کوچیک شده ی 

خودت محافظت کنی . انگار آفریده شدی تا فداکار باشی .

گاهی رفتارهایی ازم سر می زنه که بعدها وقتی بهش فکر می کنم تعجب 

می کنم . مثلا منی که از عنکبوت وحشت دارم چند روز پیش موقع خواب 

یک عنکبوت نزدیک بهار روی فرش دیدم .اگر بچه نداشتم یک متر عقب 

می پریدم و الف رو صدا می زدم . اما کاملا غیرارادی دستام رو مشت کردم 

و سعی کردم بکوبم روش تا له شه .

بدون فکر بدون ترس .انگار که فقط محافظت از بچه توی سرم و وجودم 

باشه . همین چند روز پیش بهش فکر کردم و یادم اومد و تعجب کردم 

چطور تو اون لحظه این کار ازم سر زد . 

پ_ن : عشق خدا به بنده ش رو نمی دونم ....( لمسش می کنم اما نمیتونم حسش کنم یا چی .. )