دربه در

نمی دونم الان غصه چی رو بخورم .غصه کاری که معلوم نیست 

جور شه .غصه اون زنه تو گروه که بهم گقت محتوای کارم ضعیفه ،

غصه ی جاریم که بعد از اونهمه لطفی که در حقش کردم شنیدم که

پشت من هم مثل باقی حرف زده ،غصه ی الف که مریض شده ،غصه ی 

بهار که نمیگذاره بخوابم ،غصه ی بیخوابی ها و دلشوره های خودم ،

غصه ی احساس پوچی و هیچی نشدنم ،غصه ی اینکه چرا ایران متولد 

شدم ،چرا خواهرم ازم متنفره،چرا یک دوست سالم و درست حسابی ندارم ،غصه درهم برهم بودن خونه ...

نمی دونم این کلاف سردرگم ذهنم کی میخواد آروم بگیره .

افکار خاکستری و دود گرفته پشت هم خودشون رو قاطی مخم می کنند . دلم می خواد ساعت ها گریه کنم تا فقط کمی این خستگی و بی خوابی از بین بره . دلم می خواد برم ‌...برم جایی دور و تا چندروزی برنگردم