کتابی که دارم می خونم می گه وقتی کودکت ناراحته نبایدحواسش رو پرت کنی ،نباید خشم و ناراحتیش رو سرکوب یا مسخره کنی .مثلا نباید بگی اینکه ناراحتی نداره .یا چیزی نشده که ..می گه باید احساسات بچه ت رو بشنوی و درک کنی . بهش بگی می فهمم و تا وقتی که بتونم بغلت می کنم تا آروم شی .می گه قرار نیست تن به خواسته هاش بدی .مثلا اگه اصرار داشته باشه قبل ناهار بستنی بخوره تو قرار نیست بهش بستنی بدی ولی می تونی جلوش بنشینی و بهش بگی این حرفت رو میفهمم درکت می کنم . نباید با بی تفاوتی از جلوش رد شی .میگه این چیزها باعث میشه وقتی بچه بزرگ شد بتونه از احساساتش بدون ترس برات بگه .
یه تحقیق علمی در مورد زلزله و بچه ها بود .به بچه ها گفته شد که در مورد زلزله نقاشی بکشند .بعضی بچه ها نقاشی های ترسناک و بعضی بچه ها نقاشی های خنده دار کشیدند . تو کتاب نوشته بعد از اینکه زلزله اومد بچه هایی که نقاشی های ترسناک کشیدند نسبت به گروه دوم که خنده دار کشیدند کمترین آسیب هارو در زلزله دیدند .نوشته بچه هایی که می تونند ترس هاشون رو به راحتی بروز بدند چه تو نقاشی چه تو حرف و گفتار سالم ترند .نوشته ترس ها و حرف های ناگفته آدم رو مریض می کنه .و در نهایت اینکه هیچ موقع برای حرف زدن با بچه و اصلاح رفتار دیر نیست .
*برای اینکه فراموش نکنم
ممنون استفاده کردم