سمی

یک تغییراتی از جهات منفی توی وجودم ایجاد شده که بسیار آزارم می ده .من رو تبدیل به شخصیتی حساس تر و شکننده تر از قبل کرده و از جهاتی به سمت دعوا و دادو بیداد و گاهی گوشه گیری و انزوا می کشونه .همه ش هم نشات از بیماری بهار و سرفه های چرک دارش می گیره که اخیرا ایجاد شده و بعد از مراسم آش مادرشوهر که دخترعموی بهار جلوی صورت بچه سرفه های چرک دار می کرد و می بوسیدش و اصلا به تذکرهای من گوش نمی داد بیماری بهار بدتر و بدتر شد .

خیلی سعی میکنم خودم رو با جملاتی مثل بچه ست ،حساس نباش، اتفاقی نیوفتاده،مریضه خوب میشه و .. آروم کنم .اما احساسات جریحه دار شدم توی اون مراسم .نحوه برخورد مادرشوهر جلوی فامیلاش با من،جملاتی که فامیل هاش بهم میگفتن وقتی بچه مریضم رو دست آدمی داده بودم که نمیشناختم و داشتم ظرف بیست نفر آدم رو تک و تنها میشستم مثل حساس نباش ،عیبی نداره و برخوردهای مادرشوهر عوضیم که روزبه روز دارم بیشتر ازش متنفر میشم و بدتر از همه این ها سکوت خودم  که با همه تنفرم ازش بابت آش خوشمزه ش تشکر کردم و شبانه و روزانه تو خلوت خودم نشستم و به حال خودم گریه کردم داره سخت آزارم می ده .دلم میخواست این شب بیداری های من رو این درد و غم های من رو وقتی بچه از شدت سرقه شبانه بارها گریه می کنه و از خواب بیدار میشه می دید . گرچه از رنج من خوشحال می شد ولی شاید درد بچه تلنگری بهش وارد می کرد تا این قدر بیشعور و احمق نباشه .هرگز بخاطر رفتارش با من نمیبخشمش . 

هرگز نمیبخشمش .

از خدا هم میخوام نبخشتش .

اگر مجالی باشه حتما در فرصت شادی ضمن تیکه ای رفتارش و دلخوریم رو هرچند کم بهش بیان می کنم .

اولین بار هست اینقدر ازش بدم میاد .

از الف هم ناراحتم .چون اون رو مثل فرشته می دونه ..